کسب و کار و تاثیر اینیاگرام

بازتاب می¬نماید و بنابراین هیچ نقطه نظری در خصوص انجام کار وجود نخواهد داشت. مشاوره برای چنین بیمارانی می¬بایست در جهت کمک به درک آنها بر تغییر شرایط خود به سمت جنبه¬های مثبت صورت پذیرد. آنهایی که معتقدند زندگیشان توسط دیگران کنترل می¬گردد، به صداهای بلند حساسیت بیشتری نشان می¬دهند، خواه دارای سمعک باشند و خواه سمعک نداشته باشند.
برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون¬گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند، زیرا آن برهمکنش¬های مختلف میان گوش¬ها را کاهش می¬دهد. همچنین مطالعه دیگر هیچ رابطه¬ای را در این زمینه نشان نداده است. بنابراین وجود اختلال در فرآیند شنیداری نباید مانع کار متخصصین بالینی در تنظیم سمعک¬ها باشد، زیرا رابطه بین میزان اختلال در بخش مرکزی و مزایای حاصل از سمعک به درستی شناخته نشده است. از سویی دیگر وجود چنین اختلالی در بخش مرکزی می¬تواند کمک به توضیح اینکه چرا افراد سود اندکی از سمعک¬هایشان می¬برند نماید. با افزایش سن این اختلالات پدیدار و مقدار آن نیز با افزایش سن بیشتر می¬گردد و بنابراین با گذشت زمان ممکن است استفاده از سمعک سودبخشی کمتری داشته باشد.

بازتاب می¬نماید و بنابراین هیچ نقطه نظری در خصوص انجام کار وجود نخواهد داشت. مشاوره برای چنین بیمارانی می¬بایست در جهت کمک به درک آنها بر تغییر شرایط خود به سمت جنبه¬های مثبت صورت پذیرد. آنهایی که معتقدند زندگیشان توسط دیگران کنترل می¬گردد، به صداهای بلند حساسیت بیشتری نشان می¬دهند، خواه دارای سمعک باشند و خواه سمعک نداشته باشند.
برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون¬گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند، زیرا آن برهمکنش¬های مختلف میان گوش¬ها را کاهش می¬دهد. همچنین مطالعه دیگر هیچ رابطه¬ای را در این زمینه نشان نداده است. بنابراین وجود اختلال در فرآیند شنیداری نباید مانع کار متخصصین بالینی در تنظیم سمعک¬ها باشد، زیرا رابطه بین میزان اختلال در بخش مرکزی و مزایای حاصل از سمعک به درستی شناخته نشده است. از سویی دیگر وجود چنین اختلالی در بخش مرکزی می¬تواند کمک به توضیح اینکه چرا افراد سود اندکی از سمعک¬هایشان می¬برند نماید. با افزایش سن این اختلالات پدیدار و مقدار آن نیز با افزایش سن بیشتر می¬گردد و بنابراین با گذشت زمان ممکن است استفاده از سمعک سودبخشی کمتری داشته باشد.